niedziela 30 czerwca 2019

Tak, to dzisiaj – blogowi stuknęło osiemnaście lat. Możecie mnie pomiziać 😉

30 czerwca 2001 roku dokonałem PIERWSZEGO WPISU i dalej już poleciało. Wtedy byłem w miarę młodym tatusiem z czworgiem synów – wszak Zuzia rodziła się już „na blogu”. Dziś Zuzia ma siedemnaście lat a ja mam dwoje wnuków 🙂 Jestem zupełnie inny od gościa, którym wtedy byłem. Ale cóż – życie to proces i blog jakoś temu procesowi towarzyszył.Chociaż, powiedzmy sobie szczerze -tego jakim jestem i co naprawdę myślę łatwiej było dowiedzieć się wtedy niż dzisiaj. Było tu wszystko – radości i smutki, sukcesy i życiowe fikołki, czasy najtrudniejsze ale i najlepsze . Może najlepsze chwile ma blog za sobą, i dziś jako „nastolatek” jest nieregularny i humorzasty, ale cóż – życie przed nami.

Co było najważniejsze? Trz rzeczy: 1. poznałem realnie i wirtualnie pokrewne dusze – ludzi „od tej samej małpy”, nadających na podobnych falach- o to coraz trudniej w dzisiejszym świecie 2. w tak zwanych „trudnych czasach”, które na szczęście już minęły blog pozwalał mi jakoś trzymać się w pionie – może dlatego, że mogłem „wywnętrzyć” się na bieżąco i dostać trochę wsparcia? Pewnie psycholog by mógł tu coś mądrego powiedzieć 3. blog był swoistą kroniką – wiele z historii tu opisanych uciekloby w niepamięć – a tak możemy do nich wracać, co czasami czynimy – do dziecięcych powiedzonek, rodzinnych podróży, różnych ciekawych historyjek, miejsc, klimatów, sytuacji.

Dziś już nie wywnętrzam się tak ochoczo jak kiedyś (chyba najepsze czasy były wtedy gdy byłem totalnie anonimowy) – zreszt blogosfera jest teś czymś zupełnie innym. Wtedy byliśmy bandą narwanych pamiętnikarzy, którzy piszą o swoim życiu w sieci, czytają siebie nawzajem i tworzą specyficzny krąg. Dziś jeszcze można znaleźć w sieci takie miejsca i  klimaty, jeśli dobrze poszukać.

Wbrew powtarzającym się pogłoskom o śmierci blogosfery ja tam nie zamierzam przestawać. Może teraz jest blogowy dół i notek mniej mniej, ale przecież życie przed nami, wszak mamy dopiero osiemnaście lat. 🙂

cytat na dziś – ze starej poezji hiszpańskiej:

No hay camino, se hace camino al andar

Nie ma drogi, tworzysz ją ze swoich kroków