środa 31 lipca

Ostatnie godziny lipca, wypada napisać notkę. Dalej więc:

Lipiec jak lipiec, ale sierpień to będzie! Jak się 11-tego wyloguję na urlop, to zaloguję się dopiero we wrześniu. Tak mi dopomóż Bóg. I nic mnie nie będzie obchodziło. Bo urlop to dla nas swego rodzaju świętowanie i celebracja. Czas spokoju i układania sobie w głowie pewnych rzeczy (ooo, a jest co układać). I przypominania sobie, że życie ma swój urok.

Tradycyjnie pomykamy do Chorwacji – mam wrażenie, że znowu znalazłem bardzo ciekawe miejsca. Znajdowaniem takich miejsc zajmuję się w styczniu, gdy jeszcze ciekawe miejscówki są dostępne. To takie moje zimowe hobby. Zima, styczeń a my mentalnie na wakacjach – wybieramy miejsca. Trwa ten proces kilka dni.  Najpierw znajdujemy kilka miejsc – kandydatów, patrzymy na opinie, sprawdzamy otoczenie na Google Earth, w końcu zapada decyzja i rezerwujemy .  Przyjemne z pożytecznym – od lat się sprawdza, a sam stałem się fachowcem w wynajdywaniu miejscówek . Na sam koniec wakacji  wylądujemy u Friendow w Beskidzie Śląskim, na co też się bardzo cieszymy.

Może znowu na tych wakacjach  zrobię sobie blogowe ćwiczenia: jedna notka dziennie? Kto wie? Mam nadzieję, że będzie o czym pisać. Niemniej ostatnio zauważyłem, że – może z racji wykonywanej pracy – coraz mniej we mnie takiej ciekawości miejsc i ludzi. Bo i pierwszego, i drugiego mam aż nadto.  Jeżeli chodzi o miejsca, to w lipcu byłem w Darłowie, Mikołowie, Wrocławiu, Warszawie, Włocławku, znowu we Wrocławiu, w Mielnie, Słupsku, Dąbkach, Koszalinie, Rewie i Krokowej. Jednak bycie w tych miejscach niewiele ma wspólnego z podróżowaniem – ot, robota . Skutkiem ubocznym jest to, że dynamicznego podróżowania mi się trochę odechciało – bardzo zaś potrzebuję statycznego: siąść i odpocząć.

Ludzi też mam ździebko dość, a zwłaszcza Polaków. W pracy coraz częściej  muszę się pilnować, żeby być życzliwym i uprzejmym. Bo czasem się nie da. Coraz częściej się nie da. I tu postawmy kropkę, żeby nie napisać za dużo. Kiełkuje we mnie myśl, żeby zmienić pracę.

Poza tym wszystko ok. Za przyczyną jednej internetowej partii szachów w blogowych komentarzach z Andym, obudził się we mnie szachista i gram ostro w internetach . Za młodu chodziłem po szkole do pana Janka na szachy. On był pasjonatem szachów, ja dopiero się uczyłem. Przegrałem kilkaset razy, a gdy udało mi się wygrać , to było wielkie święto. Odkurzyłem w sobie dawne umiejętnści i jest ok. Nawet gram w turnieju na chess.com.  Póki co jestem na drugim miejscu w grupie i wychodzi na to, że przejdę dalej. Wygrałem z Algierczykiem, Hiszpanem i Rosjaninem, przegrałem z Izraelczykiem, który był poza zasięgiem – zważając na ranking.

Ilustracją do notki niech będzie fotka ze zlotu kitesurferów w Rewie. Wiaterek wiał odpowiedni, słoneczko zachodziło, a oni ni to pływali, ni fruwali – szczęśliwi:

cytat na dziś, George Borrow (jeden z pionierów nurtu pisarzy-wędrowców):

„Jest i noc, i dzień, bracie, oba urokliwe; słońce, księżyc i gwiazdy, bracie, wszystkie urokliwe; podobnie ma się sprawa z wiatrem na wrzosowiskach. Jakże urokliwe jest życie, bracie; komu by się spieszyło do śmierci?”