Listopad upłynął pod znakiem chorowania. Ma się już jednak ku dobremu, choć z tym , co na mnie napadło podobno już trzeba żyć. Zaczęło się newinnie – byłem w pracy, na czterodniowym wyjeździe z Reksiem (były policjant – stąd ksywa) i w nocy zaczął mnie boleć paluch u nogi. Ból mocny, rwący. Pomyślałem więc, że jest zwichnięty lub złamany. W kolejnych dniach ból się nasilał, a ja jechałem na ketonalu. Po powrocie od razu poleciałem na SOR, bo ból był już nie do zniesienia i praktycznie nie mogłem już chodzić. Prześwietlili mnie, spojrzeli – i orzekli , że to atak dny moczanowej czyli nasza staropolska podagra… No i cóż – leżę z tą podagrą, dwa tygodnie minęło, a ona jeszcze trzyma, choć atak ma się już ku końcowi. To dobra wiadomość. Zła jest taka, że choroba zostaje ze mną i nie mogę jeść żadnych czerwonych mięs, a w szczególności wędlin i parówek, drób jeśli już to po długim gotowaniu, ryb też w większości nie, ani konserw ni podrobów, ni owoców morza, piwa w żadnym wypadku ani nic mocniejszego, wino jeśli już to czerwone wytrawne i malutko, ani roślin strączkowych, żółtych serów, herbaty, wywarów mięsnych, rosołów, galaret, kakao, czekolady…. Jak żyć??? – zwłaszcza, że człowiek robi przy grillu i hotdogach…. 😦
Przyzwyczajam się do nowej sytuacji i zmieniam nawyki. Stare życie odkreślam grubą kreską (ech, która to już kreska…) i zaczynam nowe, bez wszystkiego, co powyżej. Na razie się rozglądam w niespodziewanie nowej rzeczywistosci.
cytat na dziś, w : Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe s.866
„Aszer Rubin uważa, że większość ludzi jest głupia, że to głupota ludzka sprowadza na świat smutek. Nie jest to ani grzech, ani cecha, z którą człowiek się rodzi, ale zły pogląd na świat, błędna ocena tego, co widzą oczy. W rezultacie ludzie spostrzegają wszystko osobno, każdą rzecz w oderwaniu od pozostałych. Prawdziwa mądrość, to sztuka łaczenia wszystkiego ze wszystkim, wtedy wyłania się właściwy kształt rzeczy.”
